Het G-nest: Jurre Fledder Ut it Hounen Hús en Dieuwke Aitske v.'t Hollandse Hout

21 januari 2013: De afgelopen week hebben we de tijd genomen om rustig de honden te laten wennen aan de situatie.

De eerste 2 keer dat Dieuwke loops en wel bij Jurre kwam hadden beiden niet veel interesse in elkaar. Het was duidelijk dat Dieuwke nog niet zover was en Jurre wist dat maar al te goed.

Donderdag gingen we weer even voor een kopje koffie en toen zagen we wel dat Dieuwke zich aanbood. Ze "stond" als een huis maar Jurre ging niet verder dan wat snuffelen, heel veel oortjes likken maar deed geen spring pogingen. Ze was duidelijk nog niet zover.

Overigens heb ik vooral haar grootmoeder Lobke zich wel enthousiaster zien aanbieden terwijl ze eigenlijk nog niet zo ver was en het verschil met Dieuwke was heel duidelijk.

Vrijdag was er al duidelijk veel meer interesse maar vanwege de sneeuw en de temperatuur hielden we de honden binnen. We legden een lang tapijt uit over de gladde vloer (Jurre herkende dit al want dat hadden we ook woensdag al uitgerold.)

Deze keer was er al veel meer enthousiasme waar te nemen en een enkele twijfel van zal ik of zal ik niet springen was duidelijk zichtbaar. Maar toen we beiden toch nog samen buiten lieten was er nauwelijks interesse dus was het einde oefening.

En dan zaterdag 19 januari: Rond 12 uur was ik bij Margriet en Jurre. Roel was jarig dus heel lang zou ik niet blijven maar tot 13 uur hadden we er voor uitgetrokken

Haha, die tijd hadden we niet nodig. Binnen een minuut of 10 was het zover, Jurre sprong en zette goed door.

Dieuwke vond tot dat moment alles best maar tijdens de dekking ging ze door de voorpoten en lag dus we hielpen ze snel weer overeind. Toen ze eenmaal vast zat gromde ze wat en keek druk om zich heen naar achteren zo van: Wat is dit??? Maar al snel werd ze rustig en ze stonden 12 minuten gekoppeld.

Lachen toen ze loskwamen, Dieuwke was zo blij en wilde spelen met Jurre maar die moest even voor zichzelf zorgen. Na enkele minuten had hij toch ook weer interesse in Dieuwke dus toen ben ik maar gauw met haar teruggegaan naar de verjaardagsvisite thuis.

Zondag 20 januari: We hadden afgesproken voor de avond, rond 21.00 uur (tenslotte is het normaal maar 7 minuten rijden) maar vanwege de sneeuw besloten we dat ik toch maar eerder kwam.

Rond 17 uur was ik er en beiden waren enthousiast. Jurre deed een aantal vage pogingen maar zette nog niet door. Dieuwke werd ook wat afgeleid omdat ze een van de katten had ontdekt dus die moest maar even uit beeld.

Toen de rust weergekeerd was kwam er al gauw weer veel enthousiaste aktie. Uitdagen, spelen, beetje rennen (voor zover dat in huis kan dan). De grote loper maakte uiteindelijk dat het toch weer gebeurde. Jurre zette kordaat door en Dieuwke liet het goed toe. Weer bij de koppeling ging ze door de voorpoten maar we hadden haar weer snel op de been.

Deze keer een koppeling van ruim 25 minuten, wat fijn dat we niet buiten in de sneeuw zaten wat het stormde behoorlijk.

Vóór zes uur was ik al weer op weg naar huis, een rit die duidelijk langer duurde dan normaal want het had hard gesneeuwd en gewaaid dus de weg was lastig te begaan.

Thuis maar weer even bijkomen met een glaasje wijn en een hapje terwijl in de oven de pizza gebakken werd. Roel is inmiddels al onderweg naar en bijna aangekomen in München, met de auto, en dat was maar goed ook want vliegen zat er minder in deze avond.

En nu maar afwachten: Rond 19 februari verwachten we een echo te maken en dan weten we meer.